تسنیم...
تسنــــــــــــــیم بهشتی اثر گــــــــام تو باشد
تصنــــــیف قـــــناری هـــــنر نام تو باشد
هر گوشه ی هستی که کویری به عطش مُرد
آرامـــــــــش بارانی اش از جام تو باشد
آن بیدل ســـــرکش که ازل را به بدل باخــــــت
تا روز ابــــد شـــــــیفته و رام تو باشــــد
تسلیم تو شد نور درخشـــــــنده ی خورشید
تصـــمیم درخشیدنش الهام تو باشـــــد
می بخــــــــشد اگر درختِ سبزی ثمـــرش را
این لطف و سخاوت همه از وام تو باشد
هر نور ستاره ای که فانوس سفر شد
بر صفـــــــحه ی آســــمان آرام تو باشد
بدون شرح:
آنان دل سنگ و دست نرمی دارند
آتش نفسان زبان گرمی دارند
یک سکه اگر به مُرده انداخته اند
روزی خودشان دوباره بر می دارند!
*مبینی اردستانی*
با شرح :
استاد الهی قمشه ای در یکی از برنامه هاشون شعر پرمغزی را تفسیر کردند که با کمی دقت میشه مفهوم را از لا به لای واژه بیرون کشید:
...ولی آنگه شَوی رسوا
که استادت تو را گوید
که با داوود پیغمبر
رسیلی* کن در این صحرا
*همخوانی آواز
جمله ی حکیمانه ی حکیم
حکیم بزرگ شیخ الرئیس ابو علی سینا گوید: سه چیز موجب کمال آدمی است: عشق عفیف، آواز لطیف، عبادت با فکر.
شارحان سخن شیخ گفته اند: مراد از «عشق عفیف» عشق به شمایل است نه عشق به صورت. عشق به شمایل یعنی حسن ترکیب و تألیف موجودات در همه ی عالم یکسان است و آن عبارت از فهمیدن انتظام موافق با حکمتی است که کلیه ی موجودات تحت آن انتظام قرار دارند.
مراد از «آواز لطیف» آواز خوشی است که جذبه ی روحانی در آدمی ایجاد نماید و روح را از ظاهر اجسام منصرف کرده، به معنای موجودات متوجه سازد تا موجب کمال عرفانی او گردد.
مقصود از «عبادت با فکر» آن است که آدمی خود را جزء کوچکی از نظام لایتناهی عالم بداندو در مقابل نظام کلی خاضع و خاشع بوده، آفریننده را پرستش نماید ولی نه پرستشی که از روی نادانی و بدون فکر و عرفان باشد بلکه آن پرستشی موجب کمال است که در نتیجه ی تفکر پی به حکمت نظام عالم هستی برده و در مقابل آن تعظیم و سجود بجا آرد.
*حسینعلی راشد-جمال و حکمت*