سحر

«برای طایر قدس»

به انتظار نشسته است٬ نسیم

-در کوچه های آرام شب-

دیدار سَحَر را

سحر؛ میعادگاهیست

                       برای ترنّم

                              برای پرواز

و این به زانو در آمدن

               یک فتح بی همتاست!

آنجا که چهره ی شب،

به روشنی سَحَر منوّر گشت،

برگها به سجود می افتند و

فریاد می زنند:

سَحَر؛ چشم روشن ایزدیست

پی نوشت بی ربط:

آدمها گاهی چه اشتباهات کودکانه ای می کنند! و عجیب هم روی اشتباهاتشان پافشاری!!